#ມີເລື່ອງຊິເລົ່າໄຫ້ຟັງ..ທຸກໆເຊົ້າແລະທຸກໆແລງຈຳປາຈະມັກຍາມອອກກຳລັງແລະສັງເກດໄປນຳທາງ.
ມີທົ່ງນາແລະຕຸບນ້ອຍໆແຄມທາງຢູ່ກັນ2ເຖົ້າກັບຫລານ.ຈຳປາມັກເອີ້ນຖາມທັກທາຍທຸກໆມື້.ເພີ່ນກະມີນິໃສດີຕາມພາສາຄົນມີອາຍຸ.
ມີມື້ຫນື່ງຖຽງນາໄກ້ກັນຂ້າງົວແລະຕົກພູດຊີ້ນ.ຈຳປາກະກາຍມາຄືທຸກເຊົ້າປົກກະຕິແລະຖາມວ່າພໍ່ໄຫຍ່ແມ່ໄຫຍ່ບໍ່ໄດ້ໄປຊື້ພູດຊີ້ນນຳເຂົາບໍ່.
ລາວຕອບວ່າບໍ່ມີເງີນດອກລູກ.ແລະຈຳປາກະແນມເຫັນເຫັດບົດປົນເຫັດຂາວແກ່ໆແລະຫອຍ7ແປດຫນວ່ຍໃນຊາມ.ຄືຊິແມ່ນຂອງກິນລາວຕຽມໄວ້ຕອນເພນຫລັງຈາກຂື້ນດຳນາ..
ຈຳປາໄປເອົາພູດຊີ້ນແລະໄດ້ແວ່ກາຍມາແບ່ງໄຫ້.ລາວດີໃຈແລະອວຍພອນ.ຈຳປາຄິດວ່າ.ເລື່ອງກິນຄືເລື່ອງໄຫຍ່ການບິແບ່ງຖ້າບໍ່ອີ່ຫລີ່ບໍ່ມີໄຜດອກຢາກແບ່ງຫມູ່.ແຕ່ຈຳປາຄິດວ່າກິນແບບໃດຊິບໍ່ໄຫ້ມັນເມີດ..
ຕ້ອງແບ່ງຫມູ່.ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຫວັງຜົນຕອບແທນຈາກລາວດອກ..ແຄ້ໄດ້ເຫັນຄົນທີລຳບາກກວ່າເຮົາເຂົາໄດ້ກິນອີມດ້າມຄາບກະຍັງດີ..ນີ້ຄືຄວາມສຸກຂອງເຮົາທີໄດ້ເປັນຜູ້ໄຫ້ເຖິງຈະບໍ່ສະເຫມີໄປແຕ່ກະຍັງດີທີໄດ້ຊວ່ຍມະນຸດຄືກັນ…
ກິນເມີດມື້ນີ້ຂີ້ມື້ອື່ນ.ເຖິງວ່າມັນບໍ່ຫລາຍແຕ່ຈຳປາກະໄຫ້ດວ້ຍໃຈ.. ຖ້າຮູ້ຈັກແບ່ງປັນຄືການໄຫ້ທີປະເສີດ..ຈຳປາມາຢູ່ນີ້ກະຕ້ອງໄດ້ອາໃສໄພເພີ່ງພີ່ນ້ອງໄກ້ຄຽງ.
ຊິມີຊ່ຳໄດກະຢ່າຄົນເຮົາບໍ່ສາມາດຢູ່ດຽ່ວໄດ້ໂດຍບໍ່ມີຫມູ່ກອງ.ຍີ່ງໃນສັງຄົມສັງໄຫມນີ້ແຮງຫາຄົນຈິງໃຈຍາກ..ການທີເຮົາຈະໄຫ້ຄົນອື່ນຮັກເຮົາ..ເຮົາຕ້ອງຍອ່ມເສຍສະຫລະຮັກຄົນອື່ນກ່ອນ.
ຈິງຈະໄດ້ຄວາມຮັກນັ້ນກັບຄືນມາ.ບູຮານກ່າວໄວ້ວ່າ.ແຮງໄຫ້ແຮງມີ.ແຮງຂີ້ຖີ່ແຮງອືດ….
ຜູ້ຂງນຈາກຈຳປາ.. ຂອບໃຈຄົນທີອ່ານຈົນຈົບ…
ທີ່ມາ
